Άγιος Χαράλαμπος: Ιερομάρτυρας, άγιος, θαυματουργός.
«Ὡς στῦλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης..»
Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία
της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211
μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σεβήρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των
Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε
να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά
αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με
παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί, δεν πρόκειται να
αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του
Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια
στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το
ξίφος του, προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια
του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο, ύστερα από
προσευχή του Αγίου, συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη
υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου, πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον
αληθινό Θεό.
Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος
έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως
με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό
του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας, σε ηλικία 113 ετών. Η Ορθόδοξη
Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 10 Φεβρουαρίου. Την ίδια ημέρα τελείται και
η μνήμη των μαρτύρων Βάπτου και Πορφυρίου, δημίων του Αγίου, καθώς και των
τριών γυναικών, οι οποίοι πίστεψαν και οδηγήθηκαν στο μαρτύριο, διά του Αγίου
Χαραλάμπους.
Σε πολλούς Ναούς και Μοναστήρια υπάρχουν τεμάχια λειψάνων του
Αγίου Χαραλάμπους. Η Αγία και πάντιμος Κάρα του βρίσκεται στην Ι. Μονή Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου στα Μετέωρα της
Θεσσαλίας. Ο Άγιος Χαράλαμπος ακούει και σήμερα τους πόθους και τους πόνους των
πιστών και κάμνει συχνά παράδοξα και εκπληκτικά θαύματα.
Εκείνος αξιώθηκε να κερδίσει το αμαράντινο στεφάνι της
αγιότητος, μετά από σκληρό αγώνα στην πρόσκαιρη αυτή ζωή. Αγωνίσθηκε με ζωντανή
πίστη, αγάπη στον πλησίον, πνεύμα παρρησίας και ομολογίας, αλλά και με
καρτερική υπομονή και προσευχή στα αδυσώπητα και φρικώδη βασανιστήρια.
Εμείς ζούμε σαν να είμαστε μόνιμοι σε αυτή τη ζωή και θέλουμε
να την απολαύσουμε, αλλά η ζωή είναι ασταθής και μικρή σαν όνειρο κι είναι το
στάδιο, όπου μπορούμε ν’ ασκηθούμε για την άλλη ζωή, που είναι διαρκής και
ατελείωτη. Όποιος θέλει να κερδίσει την μόνιμη κατοικία, οφείλει ν’ αγωνισθεί
με φλογερή πίστη σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, για να απολαύσει την παρουσία του
Θεού στην αιωνιότητα.